Vanochtend werd ik mega akelig wakker en durfde ik niet meer te slapen. Ik had niet een mega enge droom maar wel een erg akelige en vreemd.

In een droom ervoor zat ik gevangen in een groot buiten opvang/verblijf. Alle mensen die er zaten hadden iets ergs gedaan maar wat ik had gedaan kon ik me niet herinneren. Mijn zoon was een meisje in deze droom en had het uiterlijk van hoe mijn zusje er vroeger uit zag van een jaar of 4/5. Mijn zoon was dus een dochter geworden en had ook deze leeftijd. Met zijn oma kwam hij bij mij op bezoek in de buiten gevangenis. We zaten aan een lange tafel en de oma van mijn dochter was boos op haar omdat ze vond dat ze te weinig bij haar was en teveel bij haar mama wilde zijn. Ik miste haar verschrikkelijk in mijn droom en wilde haar niet laten gaan. Ik vertelde haar ook dat mama hier wel zat maar eigenlijk helemaal niks ergs had gedaan maar dat ze mij gewoon te pakken hadden gekregen en ik op de verkeerde plaats en tijd was..

Toen ging mijn droom over in een volgende droom. Wij zouden geëvacueerd gaan worden na een volgende locatie. Die plek was een groot hotel die stond aan een groot meer die regelmatig overstroomde en je mocht hopen dat je niet op de 1ste paar verdiepingen verbleef. Ondertussen voelde we de aarde schudden.. Een man vertelde dat, dat het meer was die de kuren kreeg maar we moesten hier wel weg zien te komen want het kon hier heel gevaarlijk gaan worden. Deze man vertelde dat je nog beter bij het meer in de buurt kon zijn dan hier blijven want hier werd het mega mega gevaarlijk. Ik snapte niet waarom het hier gevaarlijk ging worden maar dat werd me later duidelijk in mijn droom. Ik had een gevoel dat we weg moesten komen waar we nu waren!

Er waren karretjes (lijkt een beetje op een attractie karretje) die leken op een soort van spinnen. Ze hadden lange poten waar wielen onder zaten en we lagen door de hoge poten hoger op de weg. De karren konden ook mega snel en leken bediend te worden door een joystick. We moesten aansluiten voor de evacuatie. Er waren veel karretjes maar raar genoeg werden ze niet helemaal vol gestopt. Er waren een paar vrouwen die ons instructies gaf hoe en waar we moesten gaan zitten. Er waren 4 rijen achter elkaar met 3 zit plekken per wagon. Voorin werd een begeleider gezet. Soms moest er 1 persoon alleen op de achterbank, een kind en een kind aan de ene kant en het werd raar verdeelt. Ik vroeg waarom en ze gaven niet echt een duidelijk antwoord maar het had wel iets met evenwicht te maken omdat de wagentjes heel snel konden gaan. Toen waren ik en mijn dochter ( eigenlijk zoon) aan de beurt en ik smeekte ze of wij dicht bij elkaar mochten blijven. Dat mocht van ze maar ze moesten wel even goed op de verdelingen letten voor het evenwicht. Tot onze grote schrik zag ik dat dit de laatste 3 karretjes waren terwijl er wel nog heel veel mensen waren. Ik zag om me heen dat het allemaal donkere mensen waren en dat besefte ik me nu pas!! Wat vond ik dit vreemd dat me dit niet eerder opgevallen was. Mijn dochter werd geplaatst en ik moest voor haar gaan zitten en dat vond ik niet oké maar ik besefte dat ik niet veel te vertellen had. Er waren zo weinig zitplekken over en nog zoveel mensen. Mijn dochter werd in de laatste rij geplaatst en ze dommelde een beetje weg en was erg slaperig. Ons karretje werd helemaal vol gepropt met heel erg veel mensen en dat paste bijna niet. Ik dacht wat vreemd de andere karretjes waren onder bezet en deze worden vol gepropt is dat dan niet gevaarlijk? Maar ik wilde dat er zoveel mensen gered zouden worden natuurlijk. Toen er even niemand keek trok ik mijn dochtertje een rij naar voren om op mijn schoot en in mijn armen een beetje te slapen. Naast mij kwam een meisje zitten en ze keek omlaag maar zei niks. Ze probeerde zich er onopvallend langs te wurmen en naast mij te gaan zitten. De personen naast mij klaagde wel een beetje maar ik werd met mijn ogen en zonder geluid boos op ze. Het meisje zei tegen mij ssstttt maar zie je dat er wel heel veel begeleiders mee gaan in onze wagentjes? Dat is vast omdat ze nu echt moeten vluchten en weten dat dit de allerlaatste zijn… Hoe oneerlijk ook voor de rest maar ik wil ook niet dood en ik deelde haar mening helemaal en we hielden ons gedeisd.

Helemaal tegen elkaar aangeklemd reden we weg door een soort van sluis. We waren buiten en de sluis was een lange gang net als in sommige attracties waar we heeel snel doorheen reden en we gingen door een deur weer naar buiten. Nu waren we in een grote straat beland waar heel veel mensen waren. Mensen liepen op straat, hingen uit ramen en er was heel veel afval.

Voor ons was een hele lange file met allemaal van deze wagentjes en ze konden niet goed doorrijden. Stapvoets wel en omdat we hoger op de weg lagen door de lange spinnenpoten konden we over mensen, auto’s en obstakels heen maar de rij met de wagens schoot gewoon niet op. Het meisje langs mij keek mij aan en zei zachtjes van snap je het nou?? Langzaam kwam het besef bij mij binnen dat de mensen langs de kant ons pijn wilde doen en dood wilden maken. De mensen in de straat vonden ons slechte mensen en er kwam een gedachte in mij op van discriminatie. Het meisje naast mij fluisterde tegen mij hierom werden de eerdere karretjes niet vol gestopt. Ik dacht huh?? Ze legde uit want dan kunnen de passagiers messen ontwijken, zich laag houden en zich een beetje verstoppen om te overleven. Ik besefte dat wij zo volgepropt geen schijn van kans hadden en dat ze zo op ons in konden steken als ze dit wilden want wij konden geen kant op.

Mijn dochtertje was in slaap gevallen en die probeerde ik zo laag mogelijk op mijn schoot te houden zodat ze niet werd opgemerkt door de boze mensen. Ik wilde haar ook slapend houden zodat ze hopelijk als het dan echt moest in haar slaap werd dood gemaakt i.p.v wakker. Ik zou er alles aan doen om haar te laten overleven en ik hield erg van haar maar ik wilde de andere mensen ook geen geweld mee laten maken..

Nu zag ik en het meisje ook gestrande spinnen wagentjes langs de weg liggen. Vol met lijken en helemaal vol bloed en gruwelijk gedood. Het zag er mega luguber uit en wij waren doodsbang… In de straat zagen we grote pluche knuffelberen liggen en heel veel karren met groente/fruit en afval en dit was best wel raar.

Nu kwam wel de clou in mijn gedachte op en ondertussen keken de bewoners van de lange straat ons boos aan. Ze wilde ons niet doden maar alleen de donkere mensen maar als wij in de weg zaten dan pakte ze ons ook gewoon mee. Want de mensen vonden dat ik gekozen had voor een gemengde samenleving en ik wist nu dat ik daarom vast zat in de gevangenis. Ik wilde geen massamoord op mensen met een donkeren huidskleur en koos ervoor om bij te te zijn. De mensen die niet in de gevangenis zaten waren door het oog van de naald gekropen en het systeem en die hadden ze niks gevragen. Mij hadden ze te pakken gekregen omdat ik vriendschappen had met mensen met een donkere huidskleur. Wel werd er van deze blanke mensen verwacht dat ze in de lange straat donkere mensen ‘in de spinnen karretjes’ zoveel mogelijk uitmoordde. (Ik vond mezelf zo stom dat ik mijn dochtertje bij me had genomen om te vluchten want zij kon natuurlijk gewoon met opa/oma weer terug). Personen die hier absoluut niet aan mee wilde doen maar gelukkig uit het systeem waren gebleven die joelde gewoon wat mee om niet op te vallen maar de echte haters stonden vooraan.

Als we bij het meer zouden komen zouden we gered zijn maar ik zag het helemaal niet gebeuren dar dit zou gebeuren?

hier schrok ik wakker, voelde me super alleen en durfde niet meer verder te slapen…