Deze droom had ik al een hele tijd geleden. Ik schat 3 jaar geleden. Ik had het verhaal nog op mijn laptop staan. We gingen naar een nieuw virtueel belevingspark. Het was een geheel nieuw park en wij mochten er alvast een kijkje komen nemen. Alles ondervinden samen met nog meer mensen/gezinnen. De makers van het park waren zo ongelooflijk trots!
We moesten in een soort van karretjes gaan zitten in een treintjes achtbaan. Mijn zoontje naast mij en mijn man ging alleen achter me. Ik hou echt helemaal niet van mindfuck zei ik nog en van virtuele belevingen en wilde eigenlijk niet. Maar mijn gedachten gingen toch.. Wij gingen met deze virtuele karren heel het park door en van attractie huis naar attractie huis. Ze hadden dit zo gemaakt zodat je lekker kon blijven zitten en de rit duurde zo ook super lang. Je merkte het niet als je van huis naar huis ging want dat hadden ze zo gebouwd. Het zou 1 grote beleving worden beloofde ze ons. Het eerste huis wat ik me kan herinneren is dat ik met mijn arm om mijn zoontje zit. Hij is een beetje bang en ik ook. Ik zei tegen hem als je bang bent doe je gewoon je ogen dicht en zie je niks en gebeurd er niks want alles is nep en virtueel om je heen. Je zit gewoon in een lege ruimte waar ze dingen in projecteren. We reden door een soort van poppenhuis met eerst nog wel wat leuke poppen maar wel vreemd. Daarna gingen we door naar het enge stuk van het poppenhuis wat dus ook echt dood eng was. We konden onze ogen dicht doen en dan voelde je niks en gebeurde er niks. (dacht ik nog steeds). We reden door naar het volgende huis en door middel van schuifdeuren gingen we verder. We deden onze ogen weer open. Ik zag dat mijn zoontje ineens voor mij zat in een ander karretje i.p.v. dicht naast mij en alle karretjes waren los van elkaar gekoppeld. Is dit nu allemaal gebeurd terwijl wij daar zaten en onze ogen dicht hadden? Het leek alsof de karretjes zweefde. Het was nu geen treintje meer maar ze bewogen gewoon losjes achter elkaar aan.. De programma makers vonden dat fijner want dan leek het allemaal echter vertelde ze. Mijn man zweefde in een karretje achter ons aan en ik raakte wat in paniek want ik wilde dicht bij mijn gezin zijn. Ik kon nog net het karretje van mij zoontje grijpen en op deze manier bleven onze karretjes tenminste dicht bij elkaar. Mijn man zweefde een stuk achter ons. Mijn armen had ik zo toch om hem heen maar dan van achter met de karretjes tegen elkaar aan geplakt. We besefte dat we ineens tot onze middel in een zilveren massa zaten en gleden er met de karretjes doorheen. Het voelde ijskoud aan en het leek alsof het nat was. We werden er niet nat van want het was virtueel. Het voelde wel zo en dat vond ik zooo vreemd. Hier mochten we ook even uit de karretjes en hielden we een soort van lunch. Daarna moesten we weer terug in de karretjes (hoe die lunch precies ging ben ik vergeten. Er staat me iets bij dat we op rotsen onze zelf mee gebrachte boterhammen op mochten eten). Ik weet dat we verder gleden en dat er weer schuifdeuren openden. We gleden naar een volgend huis. Dit keer waren er wat aquariums om ons heen en ik vond dat helemaal niks dus hield weer mijn ogen dicht. Ik was er erg bang van maar de rest vond het prachtig!! Ik hield mijn ogen stijf dicht maar bleef de zilveren massa tot mijn middel voelen. Een glimp van de aquariums zag ik nog steeds en ik dacht wat beleef je dit toch intens. De zilveren massa was intussen blauw geworden en moest water voorstellen. Ik vond het erg onprettig allemaal maar mijn zoontje kon ik in ieder geval goed vast houden. We gingen naar het volgende huis en dat was echt echt echt zo prachtig een soort van harry potter kasteel. We zweefden er rond van kamer naar kamer en we zagen van alles. De makers zeiden door een intercom dit is zon geweldig concept mensen we kunnen jullie echt alles maar dan ook alles laten beleven wat wij willen! Het was ook echt prachtig en het voelde fijn dit stukje. Er opende zich weer een deur en we vlogen door de lucht op een bezemsteel en speelde zogenaamd zwerk bal net als harry potter. De programma makers zeiden ze we kunnen jullie zelf vanaf de karretjes het gevoel geven alsof jullie op een bezemsteel vliegen. Allemaal virtueel want jullie zitten gewoon nog steeds in de start kamer. We gingen verder en we werden weer in de karretjes getoverd. Ik dacht nog als ze dit allemaal kunnen zullen ze ons vast ook een onder water beleving geven. Ik dacht dat doet iedereen toch want dat vinden de meeste mensen heel erg mooi. Waar ik bang voor was gebeurde direct. We schoten ineens het water in. Diep, blauw eng water om ons heen en je werd niet nat maar zo voelde het wel. Net zoals bij de zilveren massa in het begin. Ik hoorde de programma makers lachen.. We gleden heel snel door een grijze stenen tunnel onder water. Ik zag een soort van grot en heel blauw water. Ik hield mijn ogen stijf dicht want zo zag ik zo min mogelijk maar toch zag ik alles met mijn gedachten. Op een gegeven moment waren we zo diep en vlogen we langs allerlei haaien en vissen. We waren diep in de oceaan op de bodem.. We vlogen zo de tunnel in. Ver boven mij zag ik de waterspiegel spiegelen. Ik raakte niet in paniek want ik wist dat het nep was. Je kon ook gewoon ademen omdat alles gebouwd was in een illusie. En toen schrok in paniek wakker…Terwijl ik wakker was geworden was ik ontzettend boos op de programma makers!. Ik durfde ook niet weer verder te gaan slapen.. Ik viel toch in slaap en toen beleefde ik deel 2..