Deze droom heb ik een 3/4 jaar geleden gedroomd en wilde ik altijd nog eens opschrijven. Niet gedaan nog tot nu omdat hij een beetje zweverig en gek is :-).
Ik lag op mijn rug te slapen in de ochtend en ik sliep een beetje uit. Soms ga ik dan uittreden omdat ik niet vast slaap maar ook weer wel. Ik voelde het bekende gebeuren en mijn lichaam viel in slaap en mijn hoofd bleef wakker.. Ik weet dat ik dan uit mijn lichaam kan treden en wat rond kan zweven en het dan altijd doorgaat in een droom waarin ik bewustzijn heb maar hem wel verlies. Deze uitredingen kan ik in het begin een beetje sturen maar het gaat als vrij snel over in een droom. Ik weet dat ik me bevind tussen slapen en wakker zijn.. (helemaal niet eng want ik ken dit onderhand wel).
Ik zie een wit licht naast mijn bed op de grond. Mijn geest (uitreed lichaam) wordt naar dit wit licht getrokken. Het is niet eng. Ik voel dat het witte licht mij mee trekt zodat ik naast mijn bed op de grond lig. Terwijl ik daar lig neemt het witte licht bezit van mij. Het lijkt wel te vragen aan mijn gedachte of ik dit wil en me over wil geven. Als ik dit niet wil dat doet het licht dit niet. Ik geef aan van ja hoor doe maar. Ik reis door allerlei werelden en dat gaat heel snel. Ik voel mijn lichaam trekken en reizen en ik zie van alles tussendoor. Ik zie heel erg veel maar ook weer niks bewust. Het lijkt wel alsof ik heel ver terug in de tijd wordt getrokken en ik voel dimensies aan beide kanten waar ik voorbij schiet. Het trekt een beetje aan me maar het licht begeleid mij en zorgt dat ik veilig ben. Plots bevind ik me in een hut (die je weleens in films ziet). Iets met klei, hooi en oud. De grond is van hard en donker zand. Er is maar 1 deur want er primitief uit ziet. Het ruikt er ook wat muf.
Ik voel dat het witte licht mij iets wil laten zien. In het midden van de hut staat een ouderwets, zelfgemaakt bed. Er zit een persoon langs die ik eigenlijk niet zie maar er wel is. Het is een hij en ik bedenk me was hij het witte licht dat mij mee nam? Op het bed ligt een lichaam met een wit laken erop. Ik beweeg me naar het laken toe en ik wil eronder kijken want ik ben wel nieuwsgierig. Ik loop niet echt maar ik zweef meer. Onder het laken ligt een donkere mevrouw onder de “waterpokken of schurft plekken”. Het klinkt eng maar dat was het niet. Het licht liet mij voelen dat ik die persoon was in een vorig leven en dat, dat gewoon zo was. Het vertelde mij dat wij door gaan en telkens opnieuw geboren worden in reïncarnaties. Dat je iedereen geweest kan zijn en allerlei personen en dat alle mensen iedereen geweest kunnen zijn. Hoewel dit allemaal een beetje eng klinkt was het helemaal NIET eng. het voelde als een astrale reis en de reden weet ik nog niet echt. Ik weet dat ik weer terug wou en daarbij alleen maar in mijn lichaam die in bed lag hoefde te denken. En dat deed ik en plop ik was terug (Ik hoorde echt iets van een plop). Toen werd ik wakker met een vredig gevoel wel en niet vervelend. Ik vond het wel mooi dat dit gebeurde.