Vannacht heb ik veel verschillende flarden gedroomd en niet 1 vaste droom. Het leken allemaal stukjes van elkaar en ik werd vaak wakker tussendoor.

Met mijn zoontje en man woonde ik bij mijn vader in huis op mijn oude kamer. Er was iets ergs aan de hand met een bovennatuurlijke oorlog in een andere dimensie maar wij in ‘onze dimensie’ hadden hier ook last van en mee te maken. Technisch gezien moesten wij als mens ons ermee gaan bemoeien. Het draaide er een beetje om dat onze wereld veroverd kon worden en wij dan allemaal dood zouden worden gemaakt door die wezens. Die wezens zagen er wel gewoon uit als mensen. In deze stukjes droom wilde mijn man niet meer bij ons zijn omdat hij niet meer van ons hield. Hij zei dit ook echt en het maakte hem niet uit als hij dood zou gaan. (die kracht van de andere dimensie deed dat) maar ik voelde het verdriet in de droom dat dit echt zo was! Hij wilde weg bij ons en gaan vechten want dat was zijn enige levensdoel geworden. Zijn liefde voor ons was uitgewist. Via een portaal ging hij naar ‘ het andere stuk’ om te vechten en bleef telkens een tijdje weg. In die tussentijd kon hij elk moment dood geschoten worden omdat hij helemaal niet getraind was. Meerdere mannen uit meerdere gezinnen deden dit. Als hij telkens na een tijdje thuis kwam (nou ja thuis want we woonde met zijn allen op mijn oude, kleine kamer) smeekte ik hem om niet weer weg te gaan en vertelde wij dat hij bij ons hoorde. Ik was ook doodsbang en voelde veel onheil op gang komen. Als hij weer ging vechten dan konden wij geen contact met hem opnemen want dat was beveiligt. Wij waren zijn gezin en wilde hem bij ons hebben maar hij vertelde dan dat hij dit echt wilde doen via het leger. Ik leek niet tot hem door te dringen en was telkens intens verdrietig. Telkens in de tussentijd dacht ik echt nou is hij dood en komt hij niet meer terug en na een paar keer kwam hij ook niet meer terug. Ik ervaarde een onmacht gevoel. Een gevoel alsof hij gewist was van het bestaan en de dood was. Hij was gewoon weg maar de dreiging van het vergaan van de wereld die was er nog steeds…

Vervolgens waren we in de lucht in een heel groot ruimteschip. Mijn zoon was daar ook en heel veel verschillende personen waarvan ik niet wist wie het waren. Het leken energieën die er gewoon waren en naast ons bestonden. We bevonden ons in de ruimte en ik wist instinctief dat de aarde was vergaan en dat wij waren gevlucht. Ik merkte dat wij hier niet veilig waren maar op de grond konden we niet meer leven omdat alles kapot was. Hoe wij hier terecht waren gekomen had ik geen idee van. Er was 1 origineel gedeelte van het ruimteschip wat nog het meeste weg had van een grote schotel. Vanuit daar liepen er allerlei gangen alle kanten in. Die gangen bestonden uit 2 gedeeltes en je kon er boven of onder lopen. Ik hoorde harde piepen, hoorde het kraken en zag dat de gangen kapot gingen. Alles leek kapot te scheuren en als dat gebeurde dan waren we dood want in de ruimte kon je niet leven. Ik wist dat ik in het originele stuk moest zien te komen maar dat lukte niet. De gangen leken van papier en in de verte zag en hoorde ik allerlei piepjes en kleurtjes vanuit de “ufo”. Allerlei robot bliepjes overal en een immense herrie. Ik wilde heel graag dat mijn zoon in de ufo terecht zou komen en ik probeerde uit alle macht om er te komen. Mijn zoon zag ik nergens en ik voelde hem ook niet. Alles ging kapot en de ufo ging bijna sluiten. Wie er dan in waren die hadden geluk en leefde nog en de rest stortte dood neer. Of ik dit gehaald heb geen idee want ik ging weer over in een volgende droom in droom..

Ineens zaten we in een busje met wat kinderen in een soort van pretpark. Mijn zoontje zat in dat busje naast me. Ik dacht we hebben het dus gered maar wat gaat er nu gebeuren? Ik wist dat dit busje onder water zou gaan rijden en heeeel diep. Hij zou er zo in rijden met ons erin maar waarom dat wist ik niet. Iemand zei via de intercom dat er straling was wat dodelijk was maar dat we diep in het water veilig zouden zijn. In het busje kon je dan gewoon ademen voorlopig. Alle manieren om te overleven waren maar voor even en dan moesten we weer iets anders zoeken.. Ik ben erg bang van diep water dus ik ging het busje uit maar wilde mijn zoontje niet los laten. Toch ging ik eruit want ik ben echt doodsbang om diep onder water te gaan. Mijn zoon niet dus die liet ik er ook gewoon inzetten en mee gaan want ik wilde graag dat hij veilig was. Ik klemde me aan de buitenkant van het busje vast om te kijken hoever ik zou durven en werd toen toen mee onder water getrokken. Ik weet nog dat ik dacht gelukkig zit ik er niet in want dit is dood eng. We zakte echt megadiep in het water en ik raakte heel erg in paniek terwijl ik me aan de buitenkant van het busje klemde. Ik wilde naar boven zwemmen want ik kon er niet ademen maar dat lukte niet. Volgens mij ging ik toen dood! Toen floepte ik verder na een andere droom. Echt totaal anders dat de voorgaande maar het zal toch allemaal vast met elkaar te maken kunnen hebben maar raar was het wel!

Ik zat in een niet bestaand café met mijn man + een directe collega met haar man. We zaten aan een houten tafel. Het zat niet zo lekker want we moesten ook op houten bankjes zitten . De man van mijn collega heeft erge rug klachten en voor hem was dit heel erg lastig om vol te houden. Mijn collega en ik gingen naar het toilet en zeiden tegen elkaar “misschien zijn wij beter af zonder onze mannen”? Want we hadden het over gelukkig zijn en of dit het nou was in het leven??? Ondertussen wist ik dat wij hier waren voor een bruiloft van 2 andere collega’s die verliefd op elkaar waren geworden op het werk. Ze waren niet heel erg verliefd maar ze waren al zolang samen dat ze gingen trouwen. Wij vonden dat best wel raar want we hadden noot wat van hun relatie bemerkt en plots gingen ze trouwen.

De collega met wie ik me daar bevond was alleen verliefd op de collega die ging trouwen en hij ook op haar. Ze waren intens verliefd op elkaar!! Ik weet nog dat ik een gevoel had “van jullie hebben heel erg veel chemie samen en eigenlijk horen jullie bij elkaar”. Ik werd er helemaal blij van en ik vond het helemaal kloppen. Ik voelde me zelf bijna verliefd op het feit dat hun verliefd waren. Ik vond het heel heel heel erg goed voelen want ze waren ontzettend lief samen. Ze vertelde dat dit kon gebeuren als het niet goed ging in je relatie en dat ze daar helemaal niks aan kon doen! Dit gebeurde wel vaker in je leven. Het was meer van wat doe je ermee als je een mooi gezin hebt? Dat doe je niet zomaar. Ik begreep haar helemaal want zoiets doe je niet zomaar. Maar toch ervaarde ik een intens geluksgevoel bij die 2. Mijn collega vertelde dat haar man gezondheidsproblemen had en dat, dat veel erger was dan gewoon niet gelukkig zijn met elkaar. Gezondheid daar kon je niks aan doen en was verschrikkelijk en daar moet je perse doorheen. Even niet gelukkig zijn dat kun je met je verstand en gevoel gewoon oplossen want ooit heb je voor elkaar gekozen… niks staat jullie in de weg en je moet het gewoon doen en volhouden. Daarna wist ik dat alles goed tussen mijn man en mij ook al ging het soms even wat minder. Ik dacht nog waarom hecht ik zoveel waarde aan de mening van een ander? het gaat toch om mij! Ik vond het heel erg wijs was ze mij vertelde. Mijn collega en haar man bleven ook bij elkaar hoor want alles werd echt nog wel beter en ze hadden een mooi en fijn gezin samen! Maar ze was wel heel erg verliefd hoor en hij ook op haar en de chemie was fantastisch..

We gingen weer aan de houten tafel zitten en er waren iets van grote pullen bier? Ik weet nog dat ik dacht bah bah ik lust helemaal geen bier. Ik had een tas bij me met allemaal pamfletten erin van andere personen. Deze hadden ze blijkbaar bij mij ingeleverd en ik moest daar iets mee. Ik had helemaal geen creatief idee dus ik vroeg aan mijn collega of zei dat wilde doen. Dat wou ze wel en die collega ging het bij elkaar binden in een map en er een mooi cadeau van maken van alle collega’s samen. Er stonden geen persoonlijke boodschappen op en ik dacht nou ook niet veel aan dan maar de pamfletten waren geld waard. De ene 25 euro, 50 euro en de andere weer 100. Allemaal afkomstig van mensen van het werk. Ik dacht oh dit is wel veel geld samen als ze daar iets voor kunnen kopen. Het werden er steeds meer in mijn tas en ik had onbemerkt heel veel geld bij me. Ondertussen vond in de kerk naast ons café de beruchte bruiloft plaats. We wisten dat we naar buiten moesten om het bruidspaar te verwelkomen en toe te juichen maar daar hadden wij helemaal geen zin in. We waren daarom wel gekomen want we waren tenslotte uitgenodigd. Het was best wel rustig en relaxt in het café ook al zaten de houten bankjes niet zo lekker. We zagen dat het best wel druk aan het worden was en we konden vanaf hier geen glimp van ze opvangen. Wij besloten gewoon heeeel rebels om niet te gaan. We vonden de bruiloft toch mega duf en stom. Haar mochten we toch niet met der stomme jurk! Eigenlijk hoorde deze collega wat chemie betreft bij mijn collega aan de tafel en wij wisten dat stiekem.. Ook besloten we heel tegendraads om niet naar het feest te gaan en het gezamenlijk cadeau kon ons niks meer schelen.. Dat gingen we wel gewoon ergens op de grond gooien en dan zou iemand anders het wel vinden om aan ze geven! Het was toch mega druk en niemand zou dat allemaal werken. We besloten dat we op het werk wel een beetje gingen knikken en lachen en dan zou het gewoon gelooft worden. Dit was ons geheimpje.

Dit waren dus 4 dromen ineens die ik allemaal achter elkaar droomde met tussendoor heel kort wakker worden.