Deze droom droomde ik een jaar of 2,5 geleden en hij stond nog op mijn laptop onder een verscholen documentje.

Er was een feestje van mijn zoontje met wat kindjes uit zijn klas. We vierde het partijtje bij een indoor speeltuin die niet bestaat. Ik heb wel al veel vaker over deze speeltuin gedroomd. Het is er ook helemaal anders dan bij een echte indoor waar wij weleens komen. Het bestaat uit 2 grote gedeeltes/hallen waar je kunt spelen. Er was ook een groot restaurant bij waar je kon eten maar dat deden wij niet. De ouders kwamen de kinderen afzetten bij dit speelparadijs maar ze werden weer opgehaald bij mijn vader die er vlakbij woont. Ik maakte me zorgen in deze droom dat dit misschien onduidelijk was.

We gingen daar 1,5 uur spelen wat erg ongebruikelijk is want normaal maak je er een gezellig middagje inclusief eten van. Wij gingen dus al vrij snel naar het huis van mijn vader toe. Hier was het ineens 16:00 uur in de middag omdat ik op de klok keek en plots waren we in het huis. De kinderen speelden op mijn eigen kamer hoe die vroeger was en wat door het huis. Ze waren er maar ik had er niet echt gezichten bij bedacht. We hadden nog een uur over want om 17:00 uur wou ik frietjes met ze gaan eten. De tijd was heel erg belangrijk in deze droom en waarom dat weet ik niet! Mijn vader wou heel graag het eten verzorgen maar wel pas om 17:30 want dat vond hij een betere tijd.. Hij wilde dat ze nog aan het eten waren als de ouders kwamen want dan konden die zien dat ze goed te eten kregen en dat hij daar allemaal voor zorgde.

Ik kwam toen op het idee om even naar een speeltuin te gaan. Dit was een mooie speeltuin die zich vlakbij het kanaal bevond. Vroeger bevind zich op deze plek een hele grote fabriekshal maar nu staan er nieuwbouw huizen. De speeltuin was heel groot, modern en mooi en dat wilden de kinderen wel graag!

Er was nog iemand bij me die me hielp met alles. Volgens mij was dat mijn nicht maar dat was niet helemaal duidelijk. Ik kon haar gezicht niet goed zien. Ze was het denk ik wel alleen dan veel jonger in de tijd dat ze nog lange blonde haren had en een kuif. De kinderen liepen samen met ons naar de speeltuin en hadden er veel zin in. Ik voelde me erg verantwoordelijk voor ze en wilde niet dat er iets ergs met ze ging gebeuren. Daar was ik bang voor en erg alert op. Het waren immers kindjes van andere ouders die ze in vertrouwen bij mij achter hadden gelaten.

Toen was er weer een sprong. Ineens was ik in een groot gebouw beland samen met mijn nicht. Alles kleurde er grijs/blauwig. Ik weet nog dat ik dacht dat we vast in de andere grote fabriek waren die er vroeger stond. Ik zag die net niet maar nu was hij er vast wel. We liepen wat rond en keken rond maar het oogde allemaal heel grauw. Het had ook wat weg van een vertrekhal. Er waren liften op verschillende plekken en er liepen veel mensen gehaast rond. Ik en mijn nicht probeerde mensen aan te spreken om te vragen waar we waren maar ze negeerde ons. Ze deden of wij lucht waren en keken boos. Ik kreeg het gevoel dat ze niet met ons mochten praten en moesten negeren. De mensen waren een grijs/blauwig gekleed in ouderwetse kleding. Er waren ook heel veel bordjes en wegwijzers maar wij konden ze niet lezen. Ik kreeg het gevoel alsof we op gesloten zaten en niet weg mochten. Uiteindelijk kon ik toch een bordje lezen en daar stond op niveau 2. Ik dacht niveau 3 zit onder ons en daar moeten wij absoluut heen om hier weg te kunnen komen. Dit ging niet want alle deuren waren op slot toen wij ze probeerde.

Ondertussen maakte ik me weer zorgen om de kinderen daar helemaal alleen in die speeltuin.  Er zat immers ook een kanaal langs met veel water en de meeste konden nog niet zwemmen. Hoe kon ik nu ineens weg zijn en hier terecht komen? Ik moest echt heel snel bij ze zien te komen! Bovendien kwamen de ouders de kinderen al over een uur ophalen en ik had de verantwoording over ze. Mijn vader was druk met de frietjes en die was niet bij ze.. Ik en mijn nicht probeerde in een lift te stappen en het op deze manier te proberen. Ik heb het niet zo op liften in dromen maar we moesten iets. We stonden te wachten bij de liften maar die vielen voor onze neus naar beneden en stortte neer. We konden niet eens proberen om met de liften te reizen. We zagen we bij de liften dat we helemaal niet naar beneden moesten want daar was niveau 1. Dat was de kelder en wie weet wat daar was. We moeste dus naar boven want we zaten vast onder grond. Waarom ik dit ineens wist geen idee! We probeerden een trap te nemen maar die lag helemaal vol met spullen en daar konden we ook niet overheen. Bij een andere trap zat de deur weer op slot. Ondertussen probeerde ik nog wat mensen aan te klampen om te vragen hoe we eruit konden komen.. We liepen alle kanten op en zochten naar de uitgang maar tevergeefs. Sommige mensen zeiden nu kort en bondig NEE tegen ons. Ik was echt in paniek en voelde me gevangen. Ik vond het een vreemd gebouw en ik vond het allemaal nep lijken en werd achterdochtig. Mijn nicht en ik gingen op een bankje zitten voor de trap deur die op slot zat. We gaven het een beetje op want het lukte toch niet. Toen we daar zaten zag en voelde ik ineens allemaal bloedzuigers op mijn armen en benen. Ik zei zie je nou dat we onder de grond zitten en er is hier iets helemaal niet pluis. De bloedzuigers leken op vieze kakkerlakken met een harde schil. Ik vond het zo vies en bij mijn nicht zaten ze ook. Ik had plotseling een vork in mijn handen en met die vork kon ik die vieze beesten zo eraf wippen. Terwijl ik dit deed kwamen er steeds meer beesten bij en werden het er steeds meer. Ik probeerde mijn nicht ook van de beesten af te helpen en ze eraf te wippen. Toen ze weg waren voelde ik het nog steeds kriebelen onder mijn voeten en in mijn mouw. Als ik dan keek dan zat er een bloedzuiger. Eentje onder mijn voet werd een vies, zwart bolletje wat leek op kauwgom maar toch kreeg ik hem wel weg. De beesten bleven nog een tijdje kriebelen en ik vond het walgelijk. Ik vroeg me af waarom zitten ze niet op die andere mensen? Plotseling zagen we een soort van conciërge die het vuil buiten moest gaan zetten en ik dacht dat is vast buiten. Ik vroeg hem of hij een uitweg wist want we wilde naar niveau 3 en weg hier!!

Hij zei nee dat mag ik echt niet doen en dat kan ook niet. Hij zei ons dat wij echt hier moesten blijven en geen ophef moesten maken. We mochten de orde niet verstoren. Ik smeekte hem en vertelde dat ik echt weg moest om voor alle kinderen te zorgen die daar alleen waren. Hij keek bedenkelijk. Hij mocht ook niet met ons praten eigenlijk. Hij vond het toch wel erg vervelend en zielig voor ons. Hij zei loop maar heel stiekem achter me aan en doe heel onopvallend want anders krijg ik grote problemen. We liepen achter hem aan zonder vragen te stellen want straks bedacht hij zich. Hij opende een deur naar een soort van binnenplaats. Er was een strak blauwe lucht en er stonden containers. Het leek alsof hij het gebouw uit had laten klappen als een poppenhuis en er een opening vormde. Een soort scheur in het gebouw wat zich helemaal na buiten vormde. We besefte dat we helemaal niet naar niveau 3 moesten maar dat niveau 2 gewoon de begane grond was. We moesten hier uit zien te komen en waren opgelucht. Nu kon ik snel naar de kinderen om ze in de gaten te houden.  Hij zei loop maar snel door dan kom je hier uit en schiet op alsjeblieft… We deden wat hij zei en kwamen bij een uitgang. We zagen een heel groot kanaal en daar stonden 2 kindjes bij een hek met rugzakje op. Ze waren rustig en keken naar het water. Een donker wat ouder meisje en een kleiner blank jongetje. Mijn nicht riep 2 namen en zei “hey zijn jullie hier en ze leek ze heel erg goed te kennen”. De kinderen zeiden op ons te wachten en ze kwamen blij aan gehuppeld net alsof er niks aan de hand was. Ze leken het niet raar te vinden dat wij uit een open geklapt huis aan kwamen lopen. Ik keek achter me en zag het rare gebouw. Ik vond het allemaal erg vreemd. Ik zag nu ook ineens een stad om mij heen met allemaal gebouwen en de stad was ook door tweeën gedeeld. Het water kwam bijna tot de scheur van het huis. De stad zag er eigenlijk wel heel erg mooi uit met verschillende kleuren niet zo saai grijs/blauw zoals de binnenkant van het gebouw. Ik zag ook lichtjes branden maar het was wel overdag en ik dacht nog wauw dit is echt een mooie stad maar waarom gesplitst door het kanaal en het rare gebouw?

En toen werd ik wakker…