(Deze droom is minder in verhaalvorm geschreven omdat het in meerdere etappes gebeurde en ik er niet echt een goed verhaal van kan maken maar ik probeer te beschrijven voor mezelf wat er allemaal gebeurde).
Gisternacht heb ik heel de nacht gedroomd over dat er een jongen dood ging in de klas van mijn zoon. Ik ben verschillende keren wakker geworden en weer verder gegaan met ongeveer hetzelfde.
In mijn droom gebeurde dit op op dinsdag/woensdag nacht (maar het was gewoon een zonnige dag in mijn droom). Hij verongelukte door een akelig auto ongeluk waar verder niets over bekend werd. Aankomende zondag zou hij begraven gaan worden en de dagen verstreken ook in mijn dromen net alsof dit een droom van dagen was.
Ik zag exact wie het jongetje was met alle details, ik zag hem dood voor me liggen op de grond waar dit gebeurd zou zijn maar de verwondingen waren weg geblurd.
Ik belde de moeder en die zei dat het heel verdrietig was maar verder zo goed was. Ik kon absoluut niet geloven wat ze zei en geloofde dit niet en vond het erg vreemd.
Hierdoor belde ik ook met een andere moeder helemaal in tranen en dat we het zo erg vonden. Beide huilde we ontzettend aan de telefoon en ik voelde me erg paniekerig. Ze vertelde dat er een algemene begrafenis uitnodiging van de klas kwam en niks persoonlijke naar de kindjes/ouders toe. We besloten samen met onze zonen te gaan.
In deze dromenreeks heb ik heel erg veel gehuild en was ik intens verdrietig. Ik huilde samen met mijn zoontje en we troostte elkaar. Wij vonden het beide zo erg want het is een erg lief vriendje voor onze zoon. Het voelde allemaal net of het heel echt was. Toen ik tussendoor telkens wakker werd was ik heel verdrietig en zo viel ik dan ook weer in slaap.
Daarna logeerden we WEER noodgedwongen in het huis van mijn moeder (waar ooit oma woonde). Mixed feeling aan deze woning maar nu bestaat het niet meer door een verbouwing van die wijk. Ik en zoon wilden heel erg snel onze spullen inpakken om weer terug naar ons eigen huis te verhuizen en al onze spullen moesten mee. Heel raar dat we zo ontzettend veel spullen bij ons hadden voor een paar nachtjes logeren. We sliepen op luchtbedden op de hoofdkamer (in het echt hebben man en ik dit ook weleens gedaan). De spullen inpakken lukte ons niet en dat vonden wij heel vreemd! Er kwamen steeds meer spullen bij. Strijkkralen/knikkers over de slaapkamer vloer die we allemaal mee terug naar ons eigen huis wilde nemen en steeds meer kleding overal. Het lukte ons steeds niet want er verschenen telkens nieuwe dingen en we kwamen geen stap verder.
Ik en zoon werden hier verdrietig van want we wilde zo graag naar ons eigen veilige en fijne huis.
Op gegeven moment hoorde we mijn opa beneden binnen komen met een vrouw. Mijn moeder was ineens al beneden net alsof die er al een tijdje was en alles was ook normaal tussen ons. Onze spullen/kopjes/bestek stonden in de keuken terwijl deze van ons waren en ik die daar niet wilde hebben. Dit hoorde allemaal thuis in onze eigen kastjes te liggen en was van ons en nu leek het alsof het werd afgepakt. Maar toch besloten wij onze keuken spullen achter te laten voor opa en die vrouw (opa allang overleden) omdat we ze dat ook weer gunde en ze niet met lege kasten achter wilde laten.
De waterkoker en koffie apparaat waren ineens kapot (in het echt zijn deze spullen al een tijdje kapot en geen idee waarom deze nu weer centraal staan. Waterkoker ooit van moeder gehad en koffie apparaat van vader). Ik wilde heel erg graag een nieuwe gaan kopen voor opa en deze vrouw als cadeau. Ik wilde dat ze het hier goed hadden en daar had ik wel wat geld voor over! Met mijn moeder ging ik dit kopen bij de mediamarkt omdat ze daar veel keuze hadden en je het direct had. Ik hoopte in de tussentijd niet dat mijn moeder ging zeuren om ook een cadeau wat ze nodig zou hebben en geen geld voor had of om geld ging vragen aan mij!! Daar was ik op alert en ik had al in mijn hoofd afgesproken dat ik dit niet ging doen. Ik wilde een mooie luxe cupjes apparaat voor ze kopen waar een water koker in verwerkt zat. Niet de allerduurste maar wel gewoon een mooie/moderne en heel makkelijk. We vroegen aan opa wat zijn favoriete koffie was en hij zei dat dit normale filter koffie van Douwe Egberts dit was. We vroegen dit ook aan de vreemde vrouw en die zei ook gewone filter koffie met een knipoog erbij.
Plots kreeg ik het vermoeden dat deze vrouw mijn oma was maar dan een stuk jonger. Ze had dezelfde pukkel en hetzelfde haar en vorm gezicht en dit besefte ik mij nu pas. Omdat ik dacht aan een een simpel filter ding waar mijn oma vroeger heet water overheen schonk en dan hadden ze koffie. Die vond mijn echte oma de allerlekkerste. Ze vertelde dat het zou kunnen en dat ze ook Riet heette. Mijn opa vertelde dat hij haar ergens had opgehaald in een andere dimensie. Hij wilde haar hiernaartoe halen want hier waren ze ooit het aller gelukkigst samen. (in het echt zou mijn opa dit nooit gedaan hebben want die ging kei hard vreemd terwijl mijn oma ziek was en langzaam stierf!) maar oké in deze droom was dit wel zo. Het viel wel op dat ze een stuk jonger was dus misschien waren ze toen nog wel gelukkig?? Nou de apparaten waren ineens gekocht en stonden op het keukenblad. Ik haalde ze uit de verpakking en ik zag dat het dezelfde waterkoker was als die ik thuis had en precies dezelfde koffieapparaat (dan die kapot was gegaan) kwam uit de doos (terwijl ik in de winkel een zwarte had gekocht). Mijn opa en ‘oma’ vonden ze heel mooi en waren er heel erg blij mee en gingen ze meteen gebruiken. Ik dacht nog een keer wat is mijn oma toch jong!!
Ondertussen moest ik weer aan het verongelukte dode jongetje denken en veel en heel verdrietig huilen. Het was een lief vriendje van mijn zoon en het deed ons erg veel verdriet. Ik snapte nog steeds niet alle details en waarom de moeder zo nonchalant reageerde. Ik was namelijk echt diep in tranen in mijn droom en moest zelfs door huilen terwijl ik wakker werd.
In mijn volgende stukje droom was het ineens avond. Een jongetje van de buren (die in het echt nooit heeft bestaan) kwam bij onze raam spelen. Hij speelde met een zwarte koker met iets erin wat ik niet wist. Ik en zoon keken tv en papa deed boven even een dutje. We moesten hier nog een nachtje blijven omdat het niet gelukt was om onze spullen in te pakken om terug te gaan naar ons eigen huis. Bij het raam waren er openingen bij het glas door middel van Luxaflex. Het raam was niet meer 1 geheel. De jongen gooide de koker tussen de openingen naar binnen bij ons in de woonkamer. Daarna ging hij huilend naar huis om dit te vertellen. Samen met zijn papa kwam hij aan de voordeur en de papa was heel erg boos op ons. Hij was van mening dat wij dit kokertje hadden afgepakt van hem terwijl hij ze lekker aan het spelen was. Ik en zoon werden een beetje bang van zijn boosheid!! Ik zei dat dit absoluut niet het geval was en dat hij hem zelf bij ons binnen had gegooid. De vader zei jullie asociale mensen en ik geloof er niks van en ik zal jullie nog wel krijgen. De buurjongen bleef voor de deur ook volhouden dat wij dit gedaan zouden hebben. Ik merkte dat de voordeur ineens heel erg slap was. Het hout was rottig/slap en het slot werkte maar halve bak. Wij voelde ons niet veilig en konden ons niet veilig binnen schuil houden. Ik had nu constant het gevoel dat er mensen binnen konden komen en ik wilde hier eigenlijk vanavond nog weg. Zoon en ik plofte weer op de bank voor de tv en ik probeerde mijn bangheid niet aan hem te laten zien. We praatten nog wel samen over de plotselinge dood van zijn vriendje en we moesten weer huilen.
Het verdrietige gevoel overheerste echt deze dromenreeks…
Kort daarna hoerde we het slot van de poort open gaan. Er zat een slotje bovenaan de poort en zo kwam iedereen altijd binnen. Dit was vroeger al toen mijn oma/opa er woonde en ook daarna allemaal. De boze vader liep nu op onze plaats rond en keek helemaal in de ronde. Ons hondje moest eigenlijk plassen maar die hield ik binnen omdat ik het niet vertrouwde.
Opeens begon de vader te metselen bovenop de schutting. In heel de tuin op de stenen schuttingen metselde hij er nog 3 stenen bovenop en zelfs op het schuurtje wat er stond. In gedachte zei hij tegen mij nu hebben wij minder last van jullie en is jullie schutting wat hoger want ik vertrouw jullie niet. Ik vond dit een heel vervelend gevoel want waren wij nou zo tot overlast en slecht??
Ondertussen kwam mijn man beneden van zijn dutje en kwam bij ons staan kijken. Hij wilde naar buiten gaan om te man te stoppen en te vragen wat hij in godsnaam aan het doen was! Ik zei tegen mijn man laat maar hoor en laat die man maar doen als hij dit veiliger en fijner vindt.. Wij zijn hier morgen toch weer weg en hoeven hopelijk nooit meer terug te komen!!
Het volgende stukje was de begrafenis van het jongetje en ik zag hem weer dood liggen. Als ik die ochtend op moet staan blijft dit verdrietige gevoel me nog best lang achtervolgen…