De droom die ik nu ga beschrijven heb ik erg vaak. Telkens in andere vormen maar het komt op hetzelfde neer. Geen idee waarom ik dit telkens droom maar het is echt wel gemiddeld 1x per 2 maanden!
Plots is ons huis verkocht aan een vaag stelletje die ik nog nooit heb gezien. We verkopen ons huis dan zonder winst en hebben niet veel geld over. Ik probeer de verkoop dan tegen te houden maar er komt dan een gedachte langs van dit is afgesproken en dit moet. Ondertussen nadert de datum en moeten wij ons huis uit omdat het niet meer van ons is! (Ik wil echt nooit ons huis verkopen want hier voel ik me veilig maar toch gebeurd dit). Ondertussen dat we er bijna uit moeten probeer ik angstvallig op internet te zoeken naar een huurwoning waar wij kunnen wonen want we moeten toch ergens heen? Ik probeer altijd een huurwoning te vinden omdat wij daar voor de zekerheid nog ingeschreven staan.

Dat lukt dan telkens niet want mijn laptop gaat niet aan, de site is onvindbaar, lege accu, de letters kan ik niet typen, mijn telefoon hapert, ik kan niet inloggen. Er gebeurd altijd iets waardoor ik dus niks kan vinden.

In mijn hoofd weet ik dan dat het oude huis van mijn moeder leeg staat omdat zei bij haar nieuwe vriend is gaan wonen. (In het echt hebben wij hier uit noodzaak gewoond een tijdje VOOR we dit huis/ ons huidige huis kochten) Dat was bepaald geen pretje door bepaalde situaties maar ook weer erg fijn omdat dit het oude huis van mijn oma was. Ik heb dan in mijn droom een dubbel en tweestrijd gevoel.

Aan mijn oma heb ik hele goede en fijne huis herinneringen maar aan mijn moeder heb ik hele vervelende en nare huis herinneringen dus ik weet dan niet wat ik doen moet. Het huis voelt warm door de fijne herinneringen maar ook heel erg dreigend door de vervelende gebeurtenissen. Het zijn zeg maar hele, erge, nare, absurde, onwerkelijke, rare gebeurtenissen die daar in het echt hebben plaats gevonden. Ik heb daar de ongelukkigste tijd van mijn leven beleeft maar toch zijn er ook vele warme herinneringen aan mijn oma. Het komt er altijd op neer dat wij moeten verhuizen naar dit huis omdat we geen keus hebben omdat we op straat staan. Wij zijn daar dan stiekem terwijl mijn moeder hier niks van weet omdat we geen geld hebben om huur aan haar te betalen. Als ze er achter komt dan wil ze geld van ons en gaat ze daar constant om zeuren. We moeten zachtjes doen en net doen alsof het huis niet bewoond wordt. We knappen het hoognodige op zodat we kunnen leven want het is een vieze, smerige bouwval met veel zooi. Plots en in een flits zijn we hier dan ook door middel van mijn gedachten. Onze spullen zijn er ook ineens. De echte verhuizing gebeurd op de achtergrond in mijn droom en ben ik me niet van bewust. Terwijl wij daar dan zogenaamd wonen is het enige wat ik wil en met heel mijn hart terug verhuizen naar ons echte huis want dit voelt nep. Dit wordt ons dan onmogelijk gemaakt! Er wonen al andere mensen in ons eigen huis en ze zijn aan het verbouwen + heel het huis ligt open. Soms denk ik dan bekijk het even wij willen helemaal niet verhuizen waar slaat dit op. Ik wil gewoon terug naar mijn echte veilige huis. Wij hebben dan ineens onze 1ste auto weer voor de deur staan en proppen die vol met onze spullen om snel weer terug te rijden. Dat lukt dan maar onderweg doet onze auto dan heel erg gek. Het stuur werkt niet, de rem doet het niet en de meeste keren kunnen we de weg niet vinden. Ook kunnen we er soms gewoon niet komen doordat we over een hele dunne brug moeten balanceren met de auto. De dunne brug is er trouwens wel vaker en dan gaan wij dood. We vallen kilometers naar beneden de afgrond/ het water in en schrik ik wakker. Ik voel dan ook echt dat we dood gaan! Er gebeuren altijd rare dingen op het midden van de reis ongeveer. In het echt woont mijn vader ongeveer in het midden van die 2 huizen en op die hoogte gebeuren er meestal rare dingen. Daar woonde ik in mijn jeugd en dat punt voelt dan als een soort van tweesprong van de 2 huizen. Er heerst constant gevaar om ons heen terwijl wij in de auto zitten. Dodelijke/ bloederige ongelukken met andere mensen gebeuren er ook waardoor we niet verder kunnen. Ik zie dit dan vaak ook in detail en dat voelt heel akelig. Losse lichaamsdelen liggen langs de weg, heel veel bloedplassen, kapotte auto’s van andere mensen. Ik probeer dan angstvallig mijn ogen dicht te houden omdat ik deze gruwel niet wil niet maar ik zie het toch met mijn gedachten. We kunnen niet bij onze veilige haven komen en mijn brein verzint dan van alles.

Ik wil echt heel graag naar mijn veilige huis toe samen met mijn gezin en met mijn spullen! dolgraag! Op verschillende momenten kan ik wakker schrikken uit deze droom en dat is best wel verschillend.