De droom die ik nu ga beschrijven heb ik heel erg vaak. Natuurlijk “nachtmerrie” maar ik schrijf droom omdat ik nachtmerrie zo negatief vind klinken. Deze droom heb ik vaak en bestaat uit erg veel onderdelen doordat de lift mij telkens op een andere verdieping afzet. Ik ga nu de aquarium doolhof droom beschrijven.
Ik ben op mijn oude werkplek en ik stap in de lift om naar de afdeling te gaan waar ik die dag werk. In deze droom doe ik ander werk dan wat ik daadwerkelijk doe maar juist wat ik als 16 jarige deed (schoonmaken als bijbaantje). Ik lijk dus ook een stukje jonger maar toch heb ik het verstand van mijn leeftijd nu.
Ik stap in de lift samen met andere mensen. Wie dat zijn geen idee maar er gaan wel energieën met mij mee. Ik kan de gezichten niet zien of voelen en weet alleen dat ze mee reizen en het lijkt alsof zij dit ook moeten doen. Ik weet dat als ik in stap, ik dit niet moet doen want de lift gaat niet luisteren. Het gebeurd toch!
We drukken op de knopjes om naar de afdelingen te gaan terwijl ik voel dat het gaat beginnen. De lift gaat heel hard na beneden en na boven en slaat een beetje op tilt. Iedereen wordt erg bang. De knopjes met afdelingen veranderen in mooi uitziende thema’s met pictogrammen erbij. Als ik deze droom heb ga ik altijd naar verschillende thema werelden toe terwijl ik wil dat hij op de afdeling stopt waar ik werk die dag. Ik hoop telkens nee niet de “aquariuma” (verzonnen naam maar zo heet hij dan) thema. Die vind ik eng en daar wil ik niet heen.. Ik denk dan in mijn hoofd neeee.. Ook kan de lift ineens onder water schieten en gaat dan naar een soort van kelder toe. In mijn droom moet ik dan echt mijn adem inhouden en vult de lift zich helemaal met water.. Het voelt alsof hoe verder naar beneden de lift gaat hoe duisterder het wordt en hoe hoger hoe beter en fijner. De lift gaat erg snel en niet langzaam zoals een normale lift en je voelt haast de snelheids kriebels in je buik. Soms luistert de lift wel en ga ik naar een leuk thema toe maar deze keer dus niet.. De lift stopt en ik zie het de naam al glinsteren. De naam “aquariuma” hangt boven de afdeling in grote blokletters. De letters zijn half gevuld met water, stralen en ze zijn versiert met zeewier en mooie blauwe kristallen. Het ziet er eigenlijk wel heel mooi uit en het lijkt op een mooi thema in een pretpark. Ik zeg tegen mezelf “ik wil terug naar de lift” maar die vertrekt alweer. Er stapt niemand met mij uit want dit is bedoelt puur voor mij alleen. Ik vind dit jammer want ik wil dit niet alleen doen en voel me eenzaam. Ik blijf een beetje hangen voor de letters in de begin hal maar ik weet instinctief dat ik MOET. Ik kan verder kijken vanuit de voorkamer en daar zie ik de enge koepels al met water eromheen boordevol vissen. Ik voel mezelf doodsbang worden. Ik vind vooral het water helemaal om mij heen eng en het spiegelende. De vissen vind ik ook eng vooral de haaien en dikke vissen met kraalogen maar ik ga er toch vanzelf in. Ik loop niet maar mijn gedachte trekken mij erin en ik zweef. Het glas en het water voelen bedreigend. Ik loop onder de koepels door met mijn ogen stijf op elkaar. Ik hoop dat ik bij een uitgang ga komen maar die is er niet. Het is een soort doolhof. Ondanks dat ik mijn ogen dicht heb zie ik alles met mijn gedachte. Het glas van het aquarium loopt heel gek in scherpe bochten en er zit totaal geen logica in. Alles loopt door elkaar. Voor me over de grond, rotsen met ramen en ik kan overal maar net tussendoor. Ik maak mezelf ontzettend bang. Ik schrik hier altijd in paniek wakker en durf dan niet meer verder te slapen.. Het gevoel er niet uit te kunnen en alsof ik verdrink.